Luba znaczy kochana

„Zdejmujesz koronę, zaciskasz język i idziesz, pracujesz. Jesteś pielęgniarką, nauczycielką angielskiego. Ale idziesz i myjesz kible. Musisz zapomnieć kim jesteś, a jednocześnie pamiętać, dla kogo jesteś”.
W telefonie Luby powoli zaczyna brakować miejsca na filmy i zdjęcia. Codziennie przychodzą nowe, od córki i wnuczek, które zostały w Ukrainie. Tylko dzięki nim Luba jest w stanie pracować, choć i tak codziennie martwi się o rodzinę.
Od 6 lat mieszka i pracuje w Polsce. Ale po 24 lutego pracuje po 14 godzin dziennie, a każdy zarobiony grosz wysyła córce. Pewnego dnia wiadomości od niej przestały przychodzić. Okazało się, że w mieście odcięło prąd i nie da się naładować telefonu. Luba, tu w Polsce, wie, jak rozwiązać tę sytuację. Potrzebny jest agregat.
Może ciężko to sobie wyobrazić, ale kawał żelastwa stał się teraz sensem jej życia. Bo prąd to ciepło i życie…
Reportaż Agnieszki Szwajgier i Ernesta Zozunia pt. „Luba znaczy kochana”